بهانه ای نیست تا خودِ خودم را قانع کنم؛ که چرا خیلی پیشترها؛ پا به عرصه وبلاگ نویسی نگذاشته ام، یعنی اتفاقاً هرچه هست؛ بهانه است، و در این میان تنها چاره را؛ آن دانستم؛ که برخود آنقدر سخت بگیرم تا چنانچه؛ وسعت اطلاعات مکتوب فعلی؛ جهت جبران قلت انتقالِ لسانی اطلاعات گذشته برآید، بدینوسیله از بار این تاخیر؛ که حقیقتاً بی علت نبوده؛ اما مجال شرح آن نیست؛ کاسته شود، تا شاید همچون روزهایی که هنوز احساس مسئولیت به این اندازه نبود؛ بتوانم این تن نحیف را به خوابی شبانه؛ مهمان کنم
به آدرس زیر ایمیل بزنید و انتقادات و پیشنهادات خود را مطرح کنید :
